در ایام انتخابات دوره قبل، حسن محمدیاری مداوم یکی از دغدغه هایش را نگرانی از وضعیت بغرنج کارخانه چوکا اعلام می کرد و فریادهای زیادی برای بیکاری مردم منطقه، علیرغم وجود کارخانه عظیم چوکا سر داد.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قلم برنا، او بعد از انتخابات و گرفتن رای از مردم طوالش جهت حضور در مجلس، همچنان به جای حل مشکل چوکا، به همدردی با مردم اکتفا کرد ولی قول داد؛ تمام تلاشش را کند تا حتی یک فرصت شغلی جدید برای یک نفر در چوکا ایجاد کند؛ او بالاخره به وعده خود عمل کرد و یک فرصت شغلی جدید در چوکا برای یک نفر ایجاد کرد! برای مدیرعامل جدید چوکا و یار دیرین بهمن محمدیاری برادر نماینده فعلی!

شخصی که عدم تجربه وی در حوزه صنعت و غیر مرتبط بودن تحصیلاتش در این وادی از همان زمان انتصابش مورد انتقاد کارشناسان امر قرار گرفت. حتی شنیده ها حاکی از آن است او بیش از یک فرصت شغلی برای مردم منطقه در چوکا ایجاد کرد! و دوستان و اقوامی از بستگان نزدیک نماینده و یا از دوستان نزدیک برادرش هم در مجتمع چوکا مشغول به کار مدیریتی شدند و این شائبه ایست که او باید پاسخگو باشد.

در نهایت با تزریق مدیرانی این چنین و سو مدیریت فاحش بود که کارخانه عظیم چوکا که روزگاری بیش ۵ هزار شغل مستقیم و ۱۰ هزار شغل غیر مستقیم ایجاد کرده بود اکنون با کمتر از ۷۰۰، ۸۰۰ نفر کار کند. ۱۲ هزار هکتار از جنگلهای شرکت چوکا به بخش خصوصی واگذار شود و مدیریت آن سکوت کند .۵۰۰هزار تن ظرفیت اسمی تولید مشتقات چوب داشته باشد و فقط ۳۰ هزار تن تولید کند. امکان تولید ۵ محصول داشته باشد و فقط ۲ محصول تولید کند.

در هر صورت، تلاش برای به حرکت درآوردن اقتصاد در چوکا که زمانی نبض تپنده اقتصاد غرب گیلان محسوب می شد، بلاشک مصداق فرهنگ ‌سازی و حرکت منطقه به سمت تولید و اشتغال است، ولی با تصمیم های غلط مدیریتی و کم کاری نمایندگان فعلی و پیشین، بیش از دو دهه هست که زیانده بوده و تنها افتخار مدیرانش این است که در برهه ای از درصد زیاندهی بکاهند، نه اینکه با گذشت این همه سال به سوددهی برسانند.

یادش بخیر، زمانی در دهه ۷۰ چوکا با تولید حدود ۱۲۰ هزار تن کاغذ در هر ماه، ۳ بار دستمزد ، اعم از حقوق ماهانه، پاداش و اضافه کاری به کارگران پرداخت می کرد و همین امر موضوع موجب شکوفایی اقتصاد منطقه نیز شده بود، اما امروز با انبوهی از بدهی ها به کارگران و شرکت های خدماتی و حتی مشتریان مواجه است. هرچند اعتراضات در حال حاضر کارگران چوکا مربوط به امروز نیست بلکه به زمان های گذشته برمی‌گردد؛ زمانی که قرار بود فهرست پرداختی عناوین شغلی تعدادی از کارگران چوکا در قالب مشاغل سخت و زیان‌آور به تأمین اجتماعی ارائه شود اما در این سازمان ثبت نشد؛ درحالی‌که امروزه کارگران در آستانه بازنشستگی و خواستار دریافت مطالبات خود بر اساس مشاغل سخت و زیان‌آور هستند! اما حسن محمدیاری و مدیران امروز چوکا نتوانستند قدمی موثر در راستای حل مشکلات این قشر ضعیف جامعه بردارند!

نکته جالب اینجاست، چوکا تنها شرکتی بود که برخلاف آنچه تصور می شود، در راستای احیای جنگل در کشور تأسیس شده بود و در آئین نامه این شرکت تکلیف شده بود که از هر گونه ای که برداشت نماید، ۲ اصله نهال از همان گونه باید بکارد و در چنین شرایطی شاهد جوان سازی و احیای جنگل های گیلان خواهیم بود. اما با جداسازی بخش جنگل از پیکره چوکا در دهه ۶۰، هم کمر به نابودی عرصه های جنگلی منطقه بسته شد و هم اصلی ترین منبع تغذیه چوکا یعنی چوب از دسترس خارج شد و خروجی این بی درایتی و بی تدبیری و فامیل بازی این شد که اکنون از چوکا به جای اشتغال، فقط دود بیرون می آید.

حال موسم انتخابات دیگری فرا رسیده و حسن محمدیاری بعنوان نماینده مردم حوزه تالش بزرگ که ۴ سال گذشته در اثنی انتخابات مجلس افق روشنی را برای کارخانه عظیم چوکا که پاشنه آشیل منطقه و مردمان حوزه انتخابیه اش می باشد متصور شده بود امروز باید پاسخگو باشد که برای چوکا چه کرده است؟ و چرا نتوانسته عزم ملی را برای در تغییر سیاست‌های کلان کشور جهت شکوفایی این کارخانه مهم استان همراه سازد؟